even bijwerken

Elke keer als we op een nieuwe camping zijn is het weer een verrassing om te zien of er kinderen zijn in dezelfde leeftijd als Olivia. Het is vakantie tijd en vandaag leren we Jade kennen.Ook 4jaar jong. Opa en oma zitten in de speeltuin en wat later ontdekken we de speelruimte. Er zijn kleurtjes en kleurplaten en daarmee zitten we heerlijk buiten onder een parasol. Als Jade mee moet met haar ouders gaan we met Olivia haar nieuwe step uitproberen. We lopen een uur heen en weer en dan heeft ze de smaak te pakken. hartstikke leuk toch.

Na Hadspen zijn we voor 7 dagen in Hobart wat een mooie stad is en waar de huizen tegen de hellingen aan zijn gebouwd. Mount Wellington ligt op de achtergrond . Als we op een dag naarboven rijden is het uitzicht schitterend vanaf 1200m maar het is behoorlijk koud. We maken een stads rondrit en krijgen een goede indruk van de bekende plekken. Als laatste rijden we naar d botanische tuinen die zo groot zijn dat je er wel uren kan rondlopen.

Dan zit erweer eens 'n dag tussen dat de zon schijnt en nemen we Olivia mee naar het strand. Het is gillen van de pret om over elke golf heen te springen. Er staat al een zandkasteel en wij gaan ermee verder. Opa vindt nog een grote zeester en als die op haar handen ligt kriebelen de zuignapjes wel . Pannekoeken bakken hebben we ook nog gedaan en ze vindt ze heerlijk. We moeten nog wel steeds zeggen dat die dingen die je eet ......pannekoeken heten en geen koekepannen.

De laatste bestemming (voor Alex,Fiona en Olivia) is Bicheno. Dichter bij het Freycinet NP konden we niet kamperen want alles was vol. Maar oke de volgende dag reden we 35km  want we wilden alle 5 heel graag het beroemde wine glass bay zien. De enige mogelijkheid (eigenlijk 2)is om een wandeling te maken van 3 a 4 uur. Het is eerst een zware klim de berg OP en na de uitkijk kan je 1uur de berg af om dan eindelijk het mooie blauwe water te zien in de wine glass bay. de 2e mogelijkheid is om een bootje te hebben,maar dat is ook nog een eind varen. Olivia heeft zich kranig gehouden en ze heeft maar korte stukjes op de rug gezeten van Alex en Fiona. Het was zeer de moeite waard maar we waren alle 5 kapot.

En dan is de vakantie voor A-F en Olivia weer voorbij en hebben we moeite om onze tranen in te houden vooral als Olivia zegt dat ze ons zal missen. Wij denken er alle 5 hetzelfde over dat Tasmanie schitterend is  en Arie en ik hebben direkt al besloten om i.p.v. 23 jan nu 4 maart terug te varen naar Melbourne. Dus wij hebben hier nog zeker 4 weken.

Onze volgende bestemming is Fortesque Bay. Deze bush camping bereikn we na 12 km door het bos over een gravelroad , maar dan kijken we uit over een prachtige baai.Als we 1 dag later de ene helft van de baai aflopen kijken we uiteindelijk tussen de opening door naar de Tasman zee

Vanaf deze camping is het maar 16km naar Port Arthur. Ik had deze stad voorgesteld als een havenplaats, maar alles blijkt historie te zijn. Sinds 1833 werden hier gevangenen ondergebracht uit alle austr. kolonien. We krijgen eerst een rondleiding van een gids langs de gevangenis wat er nog van over is. Daarna kan je met de boot door de haven en kom je langs een eiland waar een jongens gevangenis stond. 'n klein eilandje ernaast heet het doden eiland. Arie en ik lopen nog uren langs alle andere gebouwen. Er is zoveel te zien dat we de dag daarna weer teruggaan en dan de overgebleven gebouwen zien.

Ma 16jan rijden we naar Kettering waar de ferry naar Bruny eiland ligt. Het is maar 15min varen en dan nog 45min rijden naar Adventure Bay. Hier is de natuur ook alweer zo mooi en we zitten op loop afstand van de zee. Het laatste wat ik wil vertellen is dat we een boottour hebben gemaakt van 3uur langs de oostkust van zuid bruny eil.. Hier kan je behalve met 'n boot niet komen en het was schitterend. Op 2 meter afstand hebben we dolfijnen uit het water zien springen. Op mooie plekken stopte de boot zoals de breathing rock. Bij elke golf was het een explosie aan water. Aan boord waren we allemaal hezelfde gekleed nl. een rode poncho  die heel nodig was omdat we met 40km per uur over het water klapten. Uiteindelijk kwamen we bij rotsen waar ruim 2000 zeeleeuwen leven. Ze lagen er op rotsen en zwommen in het water, Heel mooi. In de verte lag Antarctica. Op de weg terug zagen we nog meer dolfijnen en de albatros. Dat is mooi om te zien hoe die met zijn 2 1/2meter vleugels over het water scheren. Deze tocht willen we nog wel eens doen.

We blijven hier op bruny eiland voor 7 dagen en de volgende keer zullen we in Southport zijn.

Tot ziens