Bevoorrecht

Wij voelen ons zeer bevoorrecht om alweer op een mooie plek te zijn. Deze keer is het St. Helens. De stranden zijn spierwit,het water azuurblauw en de rotsen zijn rood van de algen. Daarom wordt dit the bay of fires genoemd.  In 1773 kwam ontdekkingreiziger Furneaux hier voor de kust en zag de rode rotsblokken en daarnaast hadden de aboriginals grote vuren gemaakt op het strand want zij vermoedden niet veel goeds .(en daar hadden ze gelijk in).

Na heel veel foto's willen we nog verder rijden naar de vuurtoren. Er is een gravelrd, die dwars door het bos gaat. Als we 40km hebben gereden zijn we pas bij een mooi strand waar je ook mag kamperen . Hierna houden we het voor gezien wat de vuurtoren betreft en nemen een andere weg terug.

De volgende dag gaan we het binnenland in om 2 watervallen te zien. Ik hoor jullie al zeggen........Wat, alweer een waterval? Ja, maar de st.columba falls zijn de hoogste van Tasmanie. van 90meter hoog klettert het water naar beneden. Moet je voorstellen toch een flatgebouw van 25verdiepingen. En dit was de 1e waterval die al vanaf de weg te zien is. Dus ben je niet goed ter been dan zie je toch wat. De andere val, de halls falls was ook mooi, maar daar moesten we eerst weer een wandeling doen van 1 1/2 uur return.

Zo'n dag watervallen is mooi om te rijden. Het is net Oostenrijk. In een gehucht Pyengana was er ineens een kaasmakerij. Het Holy cow cafe. Met onze koffie en verrukkelijke koek zaten we buiten met op de achtergrond de groene bergen. Wat wil een mens nog meer?