Noordkust van Tasmanie

De laatste 3 weken op Tasmanie willen we langzaam de hele noordkust exploiren. Dit zeggen we steeds tegen elkaar als we weer iets gaan ontdekken.  Het eerste gehucht was Tomahawk. Dit was ook wel weer een aparte ervaring. De caravan stond op een veld van 3 waar maar 1 aansluiting was voor de waterleiding. Wij waren die dag als eerste dus onze slang was aangesloten. Wat bleek?... Het water ging maar 3x per dag zo'n 10minuten aan. Om 10uur 's morgens was de 1e keer. Later op die dag kwam een vrouw alleen in een bus. DAT vind ik pas stoer. Om als vrouw alleen (rond 60j) in een bus (tussen een grote stadsbus en een VW bus) 5 maanden rond te reizen. Omdat zij de volgende morgen verderging en wij nog niet, wilde ze haar watertank volmaken. Ze vroeg of dat mocht met onze slang. Ja natuurlijk maar ik zei dat ze dan wel moest wachten tot 10uur het water zou gaan lopen. Geen probleem we hebben tot die tijd alle reisverhalen van elkaar gehoord wat erg gezellig was en zij ging verder met haar reis. Wij vertrokken de volgende dag naar Georgetown. Dat ligt aan de monding van de Tamar river en de Bass Straight.    Bass en Flinders waren hier als een van de eerste ontdekkingsreizigers. Hier in Georgetown zijn ze erg trots op de zee en alles daar omheen en dat is te zien aan het Bass en Flinders centre waar als blikvanger de "norfolk" te zien is. Deze boot is eenreplica van huon-pine hout en er is geen spijker aan te pas gekomen. We kregen een leuke rondleiding en hebben weer iets nieuws geleerd. Er lag een bos touw van 30cm keurig bij elkaar gebonden. Dit werd in de zee gehangen en gebruikt om de billen af te vegen na het poepen.Hygienisch toch.                     Buiten dit centrum was er nog een maritiem museum op de kop van Low Head bij de vuurtoren. Een mooi gezicht al die witte gebouwen bij het museum.

De 3e stop aan de noordkust is Burnie. Een grotere stad aan de zee en de huizen zijn tegen de heuvels aan gebouwd.  Eerst maar binnenlopen bij de VVV. Het gebouw is een vierkant grijs wanstallig iets, maar binnen hebben ze er iets bijzonders van gemaakt. Er is een houtdraaier bezig  en je kan meedoen met papier maken. Er staat een bijzonder mooi beeldje in een vitrinekast. Het lijkt alsof het is gemaakt van ijzer maar het blijkt papiermache.

Op zondag gaan we de Leven canyon exploiren. Dit vinden we zo fantastisch aan Tasmanie want de Leven canyon ligt 50km het "binnenland" in en we rijden vanaf de camping aan de zee door de heuvels en bergen. Rond elke bocht is het uitzicht weer anders. Groene vlakken tegen de helling aan met koeien of druivenranken. Dan een rood vlak waar nog iets op verbouwd gaat worden. We kunnen wel blijven stoppen om foto's te maken.

Bij de canyon kiezen we voor de wandeling waar je eerst naar de "Lage" lookout gaat. Vanaf hier hebben we al een prachtig uitzicht over de canyon. Maar er is nog een hele hoge lookout. Daar gaat een trap met 700!!!treden naartoe.  Dit is echt de moeite waard ook al moet je die 700 ook weer terug. De terugweg zoeken we weer een andere weg uit om te exploiren en zodoende kwamen we op een stuk weg waar een gedeelte was weggezakt. kan gebeuren.

Dit was het weer voor deze keer, geniet maar van de foto's