Even bijpraten

De 3 laatste dagen op Tasmanie hebben we in Port Sorell doorgebracht. We hadden daar een zeer ruime plek vlak bij het water. Aan de overkant zagen we  het Narawntapu NP al liggen. Daar hebben we nog een mooie wandeling gemaakt  naar de top van Archers Knob. Vanaf de top een mooi uitzicht over de zee en de camping en dorp Port Sorell. We zijn veel pademelons op ons pad tegen gekomen, maar het leukste was wel een wombat met een jong. Dat komt niet veel voor dat je die te zien krijgt. Dit was een mooie heldere dag met veel zon.  Laat het nu gebeuren dat we de allerlaatste dag regen hebben gehad wat 24uur aanhield. Wat waren we blij dat we  niet met een tent(je) waren, want die waren al snel weg.

Zondag op ons gemak naar Devonport. Het aan boord gaan verliep weer voorspoedig. De ferry was helemaal vol en deze keer waren er zo'n 60motorrijders bij. De zee was meer in beweging dan de heenreis,  want het water zag ik 's nachts langs de ramen zwiepen. En dat terwijl wij op dek 8 waren.!    Maandagmorgen om 7.30u reden we de boot af en werden gelijk in het diepe gegooid in het drukke Melbourne. Maar na 1 1/2 uur waren we op de camping in de Dandenongs. Er is een berg met dezelfde naam waar we in ieder geval TWEE dingen wilden zien. Puffing Billy en de William Ricketts Sanctury. Bij de VVV hoorden we dat Billy om half 11 zou vertrekken vanaf Belgrave. 5min voor tijd kwamen we aan en de trein bleek stampvol te zitten voornamelijk met schoolkinderen. We konden nog net de 2 laatste zitplaatsen vinden en toen was er een hoop gesis van het stoom en veel gepuf van de trein. De rit duurde een uur en ging door bos en heuvels en kleine dorpjes. In Emerald/lakeside was het eindpunt en daar kon je 1 uur rondkijken . Langer kon ook maar wij wilden die dag nog veel meer zien. Dus na 1 uur de terugreis. Als de trein ophoog moest dan werd de kachel extra opgestookt en dan kwam er ZWARTE rookwolken uit de schoorsteen.                           We zijn verder gereden via slingerwegen de berg op. Het hoogste punt is 770m.    Toen waren we bij het park waar William Rickets in 1930 met zijn levenswerk begon. Hij had veel respect voor de natuur, aboriginals en spiritualiteit. De beelden heeft hij gemaakt van klei en veel van de gezichten zien eruit alsof ze echt zijn. Wij vonden het heel mooi om daar rond te lopen door het bos.

Op het hoogste punt Sky High stond nog een grote stoel van waaruit je als het helder weer is over heel Melbourne kan uitkijken.

Vanmorgen hebben we ingepakt en de route uitgestippeld naar de Grampions. We moesten echt dwars door de stad en over de Westgate brug. De brug is ong 60/70meter hoog boven het water. Het was bijzonder druk op de 5baansweg maar na 1 1/2uur kwamen we in rustiger vaarwater.

In ballarat hebben we een stop gemaakt voor brood en koffie en om via de pc de toll te betalen. Ik kon gelukkig Fiona even bellen, want ik kwam maar niet bij de juiste pagina

Rond half 4 kwamen we in Halls Gap in de Grampions op de big4 camping. Wij kregen de schrik van ons leven toen er werd gezegd dat  er alleen plek was voor de donderdag en vrijdagnacht. Wat bleek? er is een lang weekend en alles is volgeboekt. Ze was erg behulpzaam en belde verschillende andere campings, maar alles is vol. Als laatste kwam er nog een campingplek uit de hoge hoed waar het niet zo gemakkelijk is om de caravan te zetten. Maar wij zijn al ZO ervaren dat het voor Arie geen probleem was om hem goed neer te zetten. Voorlopig blijven we hier 6 nachten want dat zijn de Grampions zeker waard om alles te bekijken. Het is nu al mooi om de bergen achter de camping te zien liggen.

De volgende keer alles over de Grampions