De Grampions

We zijn hier nu 4 dagen en we hebben al zoveel gezien dat het lijkt alsof we hier 4 weken zitten. Nou ja...........zitten is er egenlijk niet bij want we moeten exploiren. De 1e dag dat we de berg opgaan maken we direkt al indrukwekkende foto's van de ravijnen direkt naast de autoweg. We gaan waar alle toeristen als eerste naartoe gaan. De MacKenzie falls en de Balconie. Er zijn 3 verschillende platformen vanwaar je naar de watervallen kan kijken. Je kan ook helemaal naar beneden maar dat vinden we echt te zwaar. Vanaf het plaform kijk je over het hele dal uit en op een bord staat hier een leuk verhaal vermeld. Pearl runde hier in 1920 een kiosk waar je koffie en thee kon drinken. Haar man Jack haalde met 'n bus een groep toeristen op om naar de watervallen te kijken. Pearl riep dan over de vallei naar Jack "hoeveel heb je er vandaag?" Jack schreeuwde terug 20 of 30 en Pearl kon dan de thee alvast klaarzetten. Want ja een mobil was er toen nog niet.

Het volgende is de Balconie. Dat is een vreemd gevormde rots dat net lijkt alsof het een open bek is van een groot dier.  Op anzichtkaarten is nog steeds te zien hoe iemand in de open bek ligt. Op dat moment is de foto genomen. Dat is tegenwoordig niet meer mogelijk omdat er een hek is geplaatst. We zeiden tegen elkaar, als we hier helemaal alleen geweest waren dan was ik over het hek geklommen voor de meer spectaculaire foto's. Maar nu liepen er teveel toeristen rond.  De wandeling van 1 km naar de balconie liep door het bos en op een open stuk stonden tientallen torentjes die daar in de loop van de jaren zijn gebouwd door langslopende toeristen. heel leuk om te zien.

Vandaag hadden we een route uitgezocht naar de noordelijke grampions. Vanaf de camping reden we 37km gravelroad en kwamen we bij de hollow mountain. Dat zou een klim worden van 2,4km return.  Vanaf het begin was het klimmen dus als er een schaduwplek was onder een boom dan bleven we even rusten. Het werd warmer (24gr) en stijler en soms gevaarlijk dicht langs een ravijn. Opletten de hele tijd en vooral niet struikelen.  Elke keer was het uitzicht fantastisch zoals jullie kunnen zien aan de foto's. Na uren waren we weer beneden en ons water was allang op. Maar ja je kan wel 1 literfles meenemen maar je moet het al die tijd mee sjouwen.

Via een andere weg zijn we terug gereden naar de camping en de 1e kilometers reden we langs weilanden en zo nu en dan een boerderij. Toen zagen we aan het hek 'n rij van 30 dode vossen hangen. Een aantal had er al zo lang gehangen dat ze half verteerd op de grond lagen. Arie zei ............zo komt Reintje aan zijn eindje.

Na nog 25km door de bergen langs zeer stijle afgronden kwamen we bij onze trouwe caravan en hadden we alweer een mooie dag gehad.